یکی از شبهاتی که در مورد خدا مطرح میشود این است که میگویند: چگونه خداوند در قرآن کريم رویگردانان از هدایت خود را به اوصافی همچون چارپایان(أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ) یا به حیواناتی مثل الاغ (كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا) یا سگ (فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ)تشبیه میکند؟
چطور ممکن است خدایی که به ما دستور داده که با مردم به نیکی صحبت کنیم(وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا) و بهترین سخن را به مردم بگوییم(وَقُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ) خودش برای مخالفانش از این الفاظ استفاده میکند؟
از زمانی که ویروس کرونا در شهر ووهان چین ظهور پیدا کرد و متعاقباً در جهان شیوع پیدا نمود بحثهای زیادی پیرامون اسباب و علل این بیماری در میان اندیشمندان ردوبدل شده است، یکی از این بحثها که غالباً از طرف خداناباوران مطرح میشود این است که در چنین شرایطی خدا کجاست و چهکار میکند؟ و چرا کاری را برای بندگانش انجام نمیدهد؟ و چون جوابی را که از طرف خداباوران دریافت میکنند، برایشان قانعکننده نیست، به این نتیجه میرسند که ویروس کرونا باور خداباوران را به چالش کشیده است.
پل و دیوار گرچه از مصالح ساختمانی یکسانی ساخته میشوند اما کاربری متفاوتی دارند، برخی دیوارها مانند دیوار برلین انسانها را از هم جدا میکردند، و برخی پلها مانند پل بُسفُر در استانبول، قارهی اروپا و آسیا را به هم پیوند میزنند.
یکی از سنّتهای خداوند در میان ما انسانها، سنّت تنوّع و گوناگونی است، این تنوّع ذاتاً نه خوب است و نه بد، بستگی به نوع کاربری ما دارد، ما میتوانیم با این تنوّع، هم در میان خود پل بسازیم و هم دیوار.
احتمالاً بارها و بارها در مناسبتهای مختلف با این سؤال مواجه شدهایم و کسانی با این سؤال ما را به چالش کشیدهاند. نگارنده هم به عمد این سؤال چالشی را بهعنوان تیتر مطلب انتخاب کردم تا از آغاز خواننده محترم را با درونمایه و عمق مطلب درگیر نمایم.
فحوای این سؤال چالشی این است: از دیدگاه ما مسلمانان و دینداران، چه کسانی مستحق بهشت و چه کسانی مستحق جهنّماند؟
آیا بهشتی که پهنای آن به پهنای آسمان و زمین است فقط برای مسلمانان مهیّا شده است؟
تکلیف انسانهایی که مسلمان نیستند چیست؟ آیا آنان همگی روانه جهنّم میشوند؟
اصولاً تکلیف انسانهایی همچون ادیسون و امثال وی که خدمات شایانی به بشریت کردهاند چیست؟
به نظر شما آيا اصل بر اين است که زنان بايد در همه عرصههای اجتماعي و بخصوص در میدانها اشتغال، دوشادوش مردان حضور فعال داشته باشند؟
این دومین بار بود که به عنوان سخنران در جشن فارغ التحصیلی طلاب دارالعلوم زاهدان شرکت میکردم، بار اول پارسال بود و بار دوم هم امسال، البته حدود پانزده سال پیش هم یک بار در این مراسم بهعنوان میهمان شرکت کرده بودم.
سابقه آشنایی من با شهر زاهدان و مسجد مکی و دارالعلوم زاهدان به سالهای شصت وشش برمی گردد، در آن زمان که تازه از مدرسه دینی فارغ التحصیل شده بودم، شوق پیوستن به برادران جماعت تبلیغ برای تشکیل، مرا به زاهدان کشاند
پیشگفتار
لارستان کهن در طول تاریخ خود فرهیختگان زیادی را به جامعهی بشری تقدیم کرده است، یکی از این بزرگان، که شاید نام او نه تنها برای مردم ایران زمین، بلکه برای مردم لارستان ناشناخته باشد، شیخ مصلح الدین لاری؛ فقیه، منطقی، منجم و از علمای بزرگ اسلام در قرن دهم هجری قمری است، بزرگمردی که در استان کردنشین دیار بکر فعلی (آمِد) در کردستان ترکیه آرمیده، و نام او برای مردم این دیار کاملاً شناخته شده است
یکی از اصطلاحاتی که در سالهای اخیر بر سر زبانها افتاده، و در بین مردم و وسایل ارتباط جمعی رد و بدل میشود، اصطلاح «اخوان و سلف» است. این اصطلاح در وهلهی اول به شنونده چنین القا میکند، که اخوان و سلف در تقابل با همدیگر قرار دارند، ولی با اندکی تأمل در مییابیم که مقایسهی این دو با همدیگر، نه از لحاظ تاریخی، نه از لحاظ منطقی، و نه از لحاظ واقعی، معقول به نظر نمیرسد
قضاوت در مورد شخصیتی به عظمت رسول الله-صلّی الله علیه وسلّم- کار چندان آسانی نیست، شخصیتی که خداوند متعال او را با وصف «وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِیمٍ»(قلم:4) ستوده و او را الگوی برتر و تجسم همهی خوبیها معرفی کرده است.
نقاط قوت یک انسان غالباً از طرف دوستان وطرفداران او ابراز میشود، دوستان هم که عیبهای انسان را نمیبینند و فقط ذهنشان متوجه محاسن وخوبیها میشود، ولی کمتر اتفاق میافتد مخالفان یک شخص که عادتاً عیبهای انسان را میبینند
یکی از پدیدههایی که در یکی دو دهه اخیر در کشور ما وبویژه در جوامع شهری رواج یافته، پدیده خطرناک ازدواج گریزی است، این پدیده در کنار پدیده کنترل جمعیت و آمار بالای طلاق، که به صورت گستردهای در جامعه ما رواج یافته، میتواند هستی و موجودیت جامعه را تهدید کند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل